Lisa kreeg in haar kraambed een psychose
Mijn postpartumpsychose
Allereerst wil ik zeggen dat ik uit een heel normaal gezin kom. Mijn ouders hebben 4 dochters en totaal 12 kleinkinderen. Daar zijn wij erg trots op met z’n allen. Ook ik heb altijd gezegd een psychose? Dit gebeurt mij niet, maar helaas het kan iedereen overkomen. 1 of 2 op de 1000 overkomt een kraambedpsychose. Veel mensen weten niet wat het is en weten er niet mee om te gaan.
Verhaal voor mijn psychose
Mijn eerste zwangerschap verliep zoals het hoorde. Ik genoot volop van ons kindje dat in mij groeide. Mijn bevalling verliep anders, ik kreeg eerst last van rug weeën, dat zette niet voldoende door. Mijn verloskundige besloot om mijn vliezen te breken. Mijn weeën waren niet krachtig genoeg om Boas eruit te persen. Daarom besloot de verloskundige dat ik naar het ziekenhuis moest. In het ziekenhuis hebben ze mijn weeën opgewekt, toen dat niet lukte hebben ze de vacuümpomp 3 keer gebruikt. De laatste keer voelde niet oké. De gynaecoloog heeft besloten om een keizersnede te doen. Ik keek mijn ogen uit op de operatiekamer. Er stond zoveel personeel. Ondertussen werd mij uitgelegd waarvoor ieder persoon diende. Ik kreeg de ruggenprik, waardoor ik volledig ontspannen werd. We zijn bevallen van een mooie zoon Boas. Wat waren we blij met Boaz! Nadat Boas geboren was ben ik bij een psycholoog geweest voor gesprekken. Vroeger als klein kind heb ik epilepsie gehad. Daar ben ik gelukkig overheen gegroeid. Thuis werd ik liefdevol opgegroeid. In mijn jeugdjaren heb ik het erg leuk gehad, ik had veel vriendinnen en ging graag op stap. Ongeveer toen ik 17 was kregen we een trainingsweekend aangeboden van de scouting. Op die avond ben ik aangerand. Mijn verhaal heb ik gedeeld met mijn ouders en mijn tweelingzus.
Onze kinderwens voor een tweede was erg groot.
Ik heb tijdens mijn tweede zwangerschap achteraf al signalen vernomen. Ik had een heftige periode achter mijn rug, waardoor ik erg moe was en veel hoofdpijn had. Ik trok alle narigheid naar me toe, wat natuurlijk niet nodig was. Ik werkte twee dagen in de week in een kapsalon en ik werkte daarnaast als schoonheidsspecialiste in mijn eigen salon. Ons twee kindje liet erg lang zich wachten. Het moment dat ik zwanger was kon ons geluk niet meer op! Dit keer wisten we het we kregen een tweede zoon! Ik was altijd wel erg actief. Met 20 weken zwangerschap lukte mij het lopen door de salon en schoonheidssalon niet meer. Mijn benen wouden niet meer meewerken. In deze periode was ik erg emotioneel, ik heb te lang op mijn tenen gelopen.
Mijn kraambedpsychose
Aangezien mijn zwangerschap niet goed verliep wou ik graag een geplande keizersnede. Dit werd in eerste instantie niet geadviseerd. Een natuurlijke bevalling was in eerste instantie ook wel mijn voorkeur, maar ik had geen energie meer om natuurlijk te kunnen bevallen. Onze prachtige zoon Lucas is geboren d.m.v. een keizersnede op 28-08-16.
In mijn kraamperiode ging het al helemaal niet goed, ik zei dingen wat achteraf totaal niet waar was. Ik verloor het contact met de werkelijkheid. Dit was niet verzonnen, maar voor mij de ECHTE waarheid. Ik hield sommige mensen op afstand. Ik was erg angstig en durfde amper de straat op. Ik werd achtervolgd, maar wist niet door wie. Mijn kraamhulp en huisarts geloofde mijn verhalen. Zo echt dat dit was. Mijn verhalen werden steeds groter tot het moment dat mijn familie en huisarts me niet meer konden volgen. Tussentijds had ik contact met mijn psycholoog. Mijn psycholoog vertrouwde het ook niet meer en stuurde me door naar een psychiater wat 2 weken ging duren. Tussentijds heb ik een psychiater aan huis gehad die me medicatie voor schreef. In het begin wou ik mijn medicatie niet innemen. Ik werd steeds achterdochtig en vertrouwde niemand meer. In die 2 weken is het uit de hand gelopen, ik heb uiteindelijk de politie gebeld. De politie is gekomen en heeft me samen met de crisisdienst vrijwillig laten opnemen in december. Daar ging ik met mijn koffer en ik vond het allemaal prima. Mijn collega heeft me naar de psychiatrische instelling gebracht.
Eenmaal daar wou ik graag alleen op mijn kamer blijven zitten. Hierin stond een bed, een bureau, kast en een zitje voor 2. Ik vond hier mijn rust. Ik kreeg therapie, medicijnen en gesprekken. De eerste dagen heb ik daar veel voor me uit staan staren en veel geslapen. Daarna volgde er intensieve therapie. Ik kon het in het begin allemaal niet zo volgen. Ik heb getekend, gekleid, gehaakt, kunstwerken gemaakt, gewandeld en muziek geluisterd. Dat allemaal wel met een doel erachter, om mij te observeren. De gehele behandeling was voor mij al intensief genoeg. Mijn vriend Mark zorgde dat ik iedere dag mijn zoontjes Boaz en Lucas zag. Ook kreeg ik medicatie, die in het begin nog niet goed op me aangepast was. Dat kwam later gelukkig goed. Na de opname van ongeveer 3 weken mocht ik de avonden naar huis en volgde overdag de deeltijdbehandeling. Ik voelde me gehoord en gezien!!!
Nu bijna 2 jaar verder ben ik uit de psychose en heb nog iets medicatie. Ik heb veel geleerd van mijzelf en meer liefde gekregen voor mensen waarin het iets minder gaat! De opname heeft me een hele hoop gebracht, ik heb geleerd om met tegenslagen om te gaan en weet mijn weg te vinden zodra ik weer hulp nodig heb. Zelf ben ik veranderd, ik geef duidelijker mijn grens aan en geniet meer van de kleine dingen. Natuurlijk zie ik mijn toekomst goed tegemoet. Ik heb mijn fijne baan in de kapsalon en heb mijn eigen schoonheidssalon weer op kunnen pakken. Maar toch op nummer 1 komt mijn mooie gezin, mijn twee lieve boys en mijn lieve Mark.
Wie ik graag wil bedanken is: mijn ouders, mijn schoonouders, mijn familie, vriendinnen, collega’s en in het bijzondere Mark. Ook mogen de hulpverleners wel in het zonnetje gezet worden, ze hebben me uit een diep dal gehaald!
Mijn motto: Praat niet over de mens, maar praat met de mens!
Liefs Lisa.
Wil je meer blogartikelen lezen:
Lees hier over Chantal die na haar bevalling soms in een rolstoel zit.
Lees hier de weekplog van De Ondernemende Vrouw.
7 Miskramen en toch 3 succesvolle bedrijven opzetten? Lees het hier.
Michelle is moeder van 2 kleine kids en dan staat haar leven stil. Haar man gaat dood. Lees hier haar verhaal.
Eva gaat trouwen en schrijft wekelijks een trouwblog. Je vindt het hier.
En Bo is zwanger en schrijft blogs met als onderwerp: Auw ik ben zwanger. Je leest ze hier
Fruitvliegjes in de zomer. Hoe kom je ervan af? Klik hier.
De beste ijssalons in Nederland vind je hier.
En ga je nu BBQ’en komende dagen? Dan vind je hier de lekkerste gerechten.
Last but not least hebben we 2 leuke winacties.
In de zomervakantie wil Joan iemand blijmaken met een muurschildering. Heb jij een kinderkamer die nodig een oppepper kan gebruiken? Lees hier hoe je kans maakt.
Of wil je graag een woonplaatsposter of kinderkamerposter winnen? Hier lees je hoe je kans maakt.
Sjoerd en Rianne delen hun huishoudboekje. Lees hier wat zij wekelijks uitgeven.
Heb jij onze nieuwe collectie armbanden voor de stoere man al gespot? Nu € 10 welkomskorting. Je vindt de collectie hier.
