Waarom een maagverkleining? ervaringsverhaal en gastblog van Tamara
Waarom een maagverkleining?
Lees meer: koolhydraatarme hapjes.
Een ander woord voor maagverkleining is gastric bypass
Mijn worsteling duurde 25 jaar
Ik was ook te zwaar. In september 2018 gaat bij mij de knop om. Na bijna 25 jaar te hebben geworsteld met overgewicht was ik er helemaal klaar mee. We waren op vakantie in Bali en ik kwam mezelf continu tegen. Bij het maken van vakantiefoto’s, bij het beklimmen van een tempel, bij het dragen van badkleding en ga zo maar door. Het waren deze confrontaties die de zogenoemde emmer deed overlopen en waarbij ik heb gezegd “zodra we terug zijn in Nederland ga ik me aanmelden voor het traject van een maagverkleining”. Lees hieronder verder over waarom een maagverkleining.
Die eeuwige twijfel en waarom een maagverkleining
Nu klinkt dat heel makkelijk gezegd maar dit ging natuurlijk niet over één nacht ijs. Al bijna 2 jaar speelde deze gedachten in mijn hoofd maar ik twijfelde enorm. Durf ik het wel en wanneer ben ik daar dan klaar voor? Ik ben namelijk 25 jaar, getrouwd en een grote kinderwens. Wat is dan wijsheid? Ga je eerst voor een gezinnetje of kies je eerst voor jezelf? Toen na een jaar bleek dat we nog niet zwanger waren heb ik dit dilemma voorgelegd aan mijn huisarts. Hij adviseerde me om eerst voor mezelf te kiezen en wel om de volgende reden.
Zwanger worden en overgewicht
Ondanks dat er geen reden was om aan te nemen dat mijn overgewicht een rol speelde bij het zwanger raken zou ik sowieso nooit in aanmerking komen voor een eventuele vruchtbaarheidsbehandeling, puur en alleen omdat ik te zwaar was. Die woorden waren kei hard en deed me alleen maar beseffen dat het nu echt tijd was om er voor te gaan.
Op naar Tamara 2.0!
Eenmaal terug uit Bali had de huisarts de doorverwijzing voor het bariatrisch centrum in het MMC al klaar liggen en kon het balletje gaan rollen. Binnen een maand mocht ik al naar de eerste informatiebijeenkomst komen. Tijdens deze dag werd in theorie alles uitgelegd en konden we er vervolgens over nadenken of we het traject wilden voortzetten. Ik hoefde hier niet lang over na te denken, ik had A gezegd en wilde nu ook B zeggen.
Lees meer: koolhydraatarme slagroomtruffels.
Zou ik in aanmerking komen?
Enkele weken later was de officiële screeningsdag. Je bent dan van ‘s ochtends vroeg tot een uur of 16:00u in de middag in het ziekenhuis. De ochtend bestaat uit individuele afspraken met alle verschillende disciplines van het traject: de chirurg, de obesitas verpleegkundige, de diëtist, de fysiotherapeut en de medisch psycholoog. Door deze gesprekken word je als het ware getest.
- Weet je waar je aan begint?
- Ben jij in staat om je leven volledig om te gooien?
- Ga jij het ook volhouden?
Gelukkig kreeg ik al vrij snel een hele dikke JA.
Een saaie patiënt
Ik was een zeer saaie patiënt. Ik rook en drink niet, heb geen ziektes, ben nog nooit eerder geopereerd en had mijn beslissing goed doordacht. Het daaropvolgende middagprogramma was dan ook enkel voor de mensen die groen licht hadden gekregen. Een groepsbijeenkomst met een presentatie van de chirurg zelf.
Ik mocht in het tv programma Topdokters
Tevens was er bij mijn bijeenkomst een televisiemaker aanwezig van de docuserie Topdokters. Ze waren op zoek naar patiënten die wilde meewerken aan de aflevering van chirurg Dr. van Dielen. Ik heb diezelfde dag nog mijn toestemming gegeven. Mijn directe omgeving was hier erg door verrast maar de reden was duidelijk, de vooroordelen over obesitas en over een maagverkleining moesten de wereld uit en daar wilde ik graag een rolmodel in zijn.
De wachtlijst
Hierna was het wachten geblazen, ik stond op de wachtlijst en kon nu enkel geduldig zijn tot de afdeling planning ging bellen. Ik moest rekening houden met 3 maanden, dus nog wel voor het einde van 2018. Echter liep alles voorspoedig en was ik al binnen 2 maanden aan de beurt, 27 november werd mijn grote dag!
Voorbereiding op de operatie
Twee weken voor de operatie ging het echt beginnen, de “shake weken” zoals ik ze zelf liefkozend heb genoemd. Vanaf die tijd mag je namelijk enkel nog shakes en pudding van Modifast als hoofdmaaltijden. Daarnaast zijn rauwkost (zonder dressing) en suikervrije dranken toegestaan, dit alles om er voor te zorgen dat je lever verkleind wordt en ze er tijdens de operatie goed bij kunnen. Dag 3 was het zwaarste, ik kreeg onwijze last van afkickverschijnselen van de suiker. Het ziekenhuis had mij hier al voor gewaarschuwd maar toch vond ik het erg heftig.
Een kater
Het voelde alsof ik een enorme kater had en een junkie tegelijkertijd was. Ik had de hele dag hoofdpijn, kon me niet concentreren, mijn benen voelde als pap en zelfs mijn handen waren aan het trillen. Je kunt je dus wel voorstellen wat al die suikers eigenlijk met ons lichaam doen. De dagen daarna ging het steeds makkelijker, je weet ten slotte waar je het allemaal voor doet en ik was vooral aan het aftellen.
De operatiedag
Op dinsdag 27 november 2018 was het dan zo ver. Ik moest om 07:00u ‘s ochtends al in het ziekenhuis zijn want ik zou als eerste die dag geopereerd worden. Maar het ziekenhuispersoneel waren niet de enige die mij stonden op te wachten. Ook de filmploeg voor Topdokters stonden klaar om de operatie te filmen. Het was dan ook een drukte van jewelste op de OK.
Ontspannen de operatie in
Ik ging erg ontspannen de operatie in en was aan het wachten tot ik mocht gaan tellen maar voor ik het wist was ik al onder narcose gebracht. Van de rest van de dag kan ik mij vrij weinig meer herinneren, volgens mijn man viel ik steeds weer in slaap en kwam er weinig zinnigs uit. Behalve dan dat ik zeer teleurgesteld was omdat ik ook op de uitslaapkamer weer in slaap was gevallen tijdens het eten van een waterijsje, deze gesmolten was en ik geen nieuwe kreeg. Je kan je maar ergens druk om maken denk ik nu.
De eerste dagen na de operatie
De 2 dagen in het ziekenhuis vond ik pittig. Ik had dan ook nog nooit in het ziekenhuis gelegen en dat je in een ziekenhuis vooral niet goed slaapt werd mij wel duidelijk. Het herstel was zwaar, alleen al uit bed komen voelde als het beklimmen van de Mount Everest. Ik dacht vooral hóe komen al die mensen in godsnaam omhoog met een buikwond. Ook het eten viel mij tegen. Je kunt het je haast niet voorstellen maar na 2 theelepeltjes yoghurt zat ik echt vol. Alsof ik een steen had ingeslikt.
Opnieuw leren eten
Het eten is iets wat ik tot op de dag van vandaag nog aan het leren ben. Het gevoel van ‘vol zitten’ is na een maagverkleining totaal anders. Je moet echt leren vertrouwen op je gevoel en luisteren naar je lichaam. Dit valt dan ook bijna niet uit te leggen omdat een ieder het ook anders ervaart. Iedere dag is weer een nieuwe kans om dingen uit te proberen. Zo ben ik er ondertussen achter dat ik met warm eten meer moeite heb dan met koud eten. Een warm ei kan ik bijvoorbeeld niet meer verdragen maar een koud gekookt eitje gaat prima. Soms voelt mijn ‘nieuwe’ lichaam echt een beetje raar maar het inspireert mij alleen maar om door te gaan. Nieuwe recepten bedenken en uitproberen.
Happy Little Stomach
Dat is ook een van de redenen waarom ik Happy Little Stomach ben begonnen. Eten hoeft niet saai te zijn na een maagverkleining en eten blijft een feestje. Je moet alleen zelf weten wat je slingers zijn zodat je ze kunt ophangen. Op mijn blog deel ik mijn dagelijkse ervaringen over een maagverkleining en gezonde recepten die geschikt zijn ook voor de kleine maagjes onder ons. Ik ben nu ruim 3 maanden na OK en bijna 30 kilo lichter. Ik begin weer te houden van mezelf en mijn vormen te waarderen. Het is vallen en opstaan met zeker hier en daar een traan maar ik ben zo blij dat ik deze stap heb durven zetten. Het voelt als een verrijking van mijn leven. “
Shoppingtips van Tamara
Liefs Tamara
xx
Wil jij meepraten over waarom een maagverkleining? Stuur ons een email info@vrouwwatbenjemooi.nl
Ps. als jij een product koopt n.a.v. een link die ik noem in het artikel dan ontvang ik hiervoor een kleine vergoeding.
