Mijn man blaast zijn laatste adem uit – Michelle vertelt

Mijn man blaast zijn laatste adem uit

Het is 6 januari 2016 en bijna is het zover. Mijn man blaast zijn laatste adem uit.  Guy is in de ochtend goed wakker en de kindjes komen met oma langs. Wat fijn dat hij wakker is.  De kindjes knuffelen papa en we maken een foto. De kindjes en m’n moeder gaan weer naar huis. Sinds Guy in het hospice is eet en drinkt hij niet meer. (Een normaal verschijnsel voor mensen op het eind) Het hospice bood hem een waterijsje aan. Ik probeer het te geven en tot mijn verbazing pakt hij hem op een gegeven moment zelf vast en hij geniet er zo van! Hij laat hem een paar keer vallen maar dat deert hem niet. TE lekker! Top dacht ik nog!,..Dat moet hij hier vaker krijgen!!. Op die dag komen er nog wat mensen maar Guy slaapt de rest van de dag alleen nog maar en is niet wakker geworden.

De nacht

Het is 23:00, We gaan de nacht in,.. Ik sliep net 1 uurtje toen ik wakker werd van Guy. Hij was erg onrustig. Trapte met z’n voeten en zijn armen zwiepte hij heen en weer. Hij kreunde erbij en was duidelijk niet happy. Hij was uiteraard ook niet aanspreekbaar. Guy kreeg extra pijnstilling toegediend. Ik ben bij hem op bed gaan zitten maar de hele nacht werd het erger en erger. De medicatie ging hoger en hoger ik probeerde hem steeds te kalmeren maar hij was zo in zich zelf en zo onwijs onrustig. Wat was hij aan t schreeuwen in zijn eigen lichaam. Wanneer zou het gaan gebeuren? Mijn man blaast zijn laatste adem uit.

Moet ik de familie inlichten?

Wat moet ik??  Moet ik de familie nu bellen?? Gaat het nu gebeuren??  “Ik denk nu niet, wacht maar”..zegt de verpleger. Weer bellen ze naar de dokter midden in de nacht, de medicatie op deze hoogte moeten ze steeds toestemming voor krijgen. Vind u dat ook goed mevrouw?? Pfff ik weet dat toch niet, alles om hem te helpen!! Ondertussen is het bijna 8:00 uur ’s morgens. Guy is eindelijk wat rustiger en lijkt zich wat oké te voelen, in hoever je dit natuurlijk oké noemt! Plat gespoten door de medicatie,.. Ze adviseert me nog te proberen te slapen, over een uurtje staat een afspraak met de uitvaartverzorger en met mijn vader. Ik stuur de  familie die het dichtste bij staat een appje dat het een beroerde nacht was. En dat ik denk dar het beter is om vandaag te komen. Ik kan nog een half uurtje slaap pakken. Samen 1,5 uur slaap voor de hele nacht. Toen stond m’n vader er al.  Ik ga verdoofd en al slapend na deze rot nacht mee en we bespreken wat,  In hoeverre ik nog helder kan nadenken. Tot al snel de verpleger op de deur klopt en zegt,..

Ik ben verdoofd

“Ik denk dat het beter is dat je beneden bij je man bent nu,…het zal niet lang meer duren”… Wat gaat er door me heen?  1,5 uur slaap, verdoofd, verward loop ik de trap af. Achter haar aan,… Ze vertelt,.. “als het niet lang meer duurt gaan ze langzamer ademhalen, met steeds wat meer tussen poses” Dat heeft hij nu,…  ik ga verdoofd bij hem op bed zitten. Hij is ook nog wat onrustig met zijn armen. En kreunt wat. Langzaam druppelt de familie binnen.  Mensen nemen ieder op hun eigen manier afscheid van Guy. De verpleger wil hem medicatie geven voor de pijn en zo zou hij eerst in een gewone slaap komen. Ze vraagt mijn toestemming.  “Nee, zijn moeder moet nog komen!!, En ik weet dat hij niet zo ver weg wil zijn door die troep want hij heeft liever meer pijn dan dat hij niks kan.!!”  Oké hij kan niks, maar wie weet hoort hij ons nog!?!!

Zijn moeder moet nog komen

Zijn moeder is ondertussen ook aangekomen en voor dat ik het weet staan we met zijn allen om hem heen om afscheid te nemen. Oohhh wat was ik blij dat ik geen toestemming heb gegeven voor die medicatie. Want mijn, onze grote vechter praatte niet meer.  Kon zijn ogen niet meer sluiten. Zijn mond bijna niet meer bewegen.  Maar uit alle kracht gaf hij zijn kleine jongen, en zijn kleine meisje nog een kus met alle energie en dat beetje kracht wat hij nog in zich had. Hij gaf mij nog de kus hoe hij die altijd op een speciale manier gaf. En ik hield het daardoor niet droog hoe hij dat met alle macht nog deed.  Hij sprak met wat hij kon met zijn half dichte ogen om nog op zijn manier gedag te zeggen of degene gerust te stellen.

Zonder woorden

Zo moeilijk maar eigenlijk zo mooi dat hij zonder woorden dat nog kon…Wat een vechter toch ook!! Wat ben ik trots op hem!! Langzaam liep de kamer weer leeg.  Ik bleef bij Guy, ze probeerden me wat te laten eten. Pff ik wou niet, naast me gaat m’n mannetje dood en ik ga hier eten?? Ik krijg toch niks weg nu, trek heb ik wel. Het is onderhand al later in de middag. Met moeite eet ik wat van mijn soep en broodje steeds onderbroken op. Maar wat bleef mijn mannetje, de papa van onze kindjes toch vechten. Ik ga tegen mijn gevoel in maar even weg, dat schijnt soms beter te zijn. Toch weer kijken, Ohh mop ik weet toch ook niet wat je wilt. Hij kan het niet meer zeggen, ik krijg totaal geen respons. Zou je nu willen dat ik bij je bleef, je stevig vasthoudt, of dat ik je juist even met rust laat? Ik blijf weer ff bij je zitten,  dan ga ik uiteindelijk maar toch bij de familie zitten. Even later word ik op mijn schouders getikt en ze gebaard me te komen.

Hij gaat nu echt snel

“Ga maar snel naar hem toe, hij  gaat elk moment” Ik ga snel naast hem zitten en houd hem vast. Ik hoor hoe langzaam hij met flinke lange tussen pose een keer zijn adem uitblaast. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en al huilend maar kalm bedank hem voor het mooie leven met hem, en bedank ik hem voor onze mooie kleine kindjes en beloof hem dat ik goed op ze zal passen. En ze altijd over hem zal vertellen, over hun papa!! Ik zeg hem dat hij het zo mooi zal krijgen nu en dat hij zonder pijn zal zijn en dat wij hem zullen weerzien!!,…ik huil bij hem en zing zachtjes over Hem waar hij straks heen gaat.  En toen blies hij nog twee keer zijn laatste adem bij me uit,… Mijn man blaast zijn laatste adem uit.

Liefs Michelle

 

—

Op KusTerug hebben we elke week weektoppers. Producten die we aanbieden met flinke kortingen. Je vindt ze hier.

Op Zomerzoen hebben we altijd messcherpe acties om een vet kinderbed te kopen. Klik hier voor de acties.

Angeliek Nelissen is al 15 jaar ondernemer en eigenaar van Zomerzoen en KusTerug. Wil je lezen hoe zij 3 bedrijven runt en ook nog moeder is van 2 kids?  Klik dan hier.

Of van mijn andere bedrijven Zomerzoen en KusTerug. Klik hier voor de blogs van Zomerzoen en hier voor de blogs van KusTerug.

 

—

Wil je meepraten over mijn man blaast zijn laatste adem uit? Laat dan hieronder een reactie achter.