Weduwe op mijn 35e | Wat denkt mijn man tijdens de bestraling – gastblog van Michelle

BESTRALING 

Vorige week vertelde ik jullie over de chemo behandelingen. Maar er stonden ook nog 33 bestralingen te wachten.  Hier voor moest Guy een masker aanmeten voor over zijn gezicht. Het lijkt net als gips aanbrengen maar dit gaat dan over het gezicht.  Natte gazen worden op z’n gezicht gelegd, gaten voor z’n mond en ogen worden erop getekend en later uitgeknipt.

Het masker zorgt ervoor dat hij tijdens de bestraling niet z’n hoofd kan bewegen. Want aan dat masker zitten kliksystemen zodat hij met z’n hoofd aan de tafel word vast geklikt, of zeg maar gerust machine. Op zijn hals, en borst hebben ze met stift lijnen getekend, zo ook over het masker. Yep, gewoon met permanent marker stift! De uitdrukking; “getekend voor het leven” Op deze manier apart toch, we gaan voor dat leven! Maar die getekende lijnen geven de richtlijnen aan voor de bestralingen. Door bestraling worden namelijk cellen aangetast, ook de gezonde cellen maar kankercellen groeien niet sneller dan gewone cellen.  Op het moment dat zijn masker klaar is en hij voor bestraling ging, kreeg hij zijn masker op.  Dit paste totaal niet meer, door de chemo is zijn gezicht flink opgezet. Hij moet gelijk een nieuw masker aanmeten en de bestraling werd uitgesteld. Wat een tegenvaller en teleurstelling. Zitten we met ons hele gezin in die rollercoaster en komt er dit ook nog bij. Wij willen zo snel mogelijk actie.

Een nieuwe poging voor de bestraling wordt ingepland. Ik mag de eerste keer met hem mee. Hij moest gaan liggen op een tafel en hij kreeg een steuntje onder zijn benen. Het masker werd bij hem opgezet en vastgeklikt aan de tafel. Het lijkt wel of ik in een film beland ben. Pff jeetje wat ziet dat er onmenselijk uit zo zeg! Ik word weer meegenomen door de zusters en Guy blijft achter in de kamer, vastgeketend aan de tafel, met z’n gezicht in een hard masker. Wat zal er in hem omgaan? Zou hij bang zijn? Zou hij aan mij en onze kindjes denken?

Daar lopen we door een gang van onwijs dikke muren, ver van Guy vandaan om mij te beschermen voor de stralingen. Ik wil hier niet lopen terwijl mijn man in die andere kamer ligt niet wetend wat hem te wachten staat.

We lopen naar een heuse computerkamer en daar zie ik Guy op het beeldscherm liggen. Om hem heen draait een machine en de bestralingen gieren door zijn lijf. Gelukkig voelt hij daar zelf op dit moment niets van.

Zo deze eerste keer bestralen is achter de rug. Nog heel veel bestralingen te gaan.

En dan wordt hij weer opgenomen in het ziekenhuis voor een chemo opname. Zijn buurman is een oudere man die vorige keer ook bij Guy op de kamer lag. Wat een schat! Ook hij moet delen met deze rot ziekte en hij gaat ook weer een chemokuur in. Guy en hij hebben kunnen lachen en praten met elkaar. Dat maakt het toch even fijner allemaal.

Ondertussen gaan de bestraling afspraken gewoon door en zijn nek begint na een aantal bestralingen te verbranden, een pijnlijke rode hals heeft hij. Nee, niet zoals een zonnebrand maar gewoon echt verbrand met losse velletjes, schraal en rood (ik zal jullie de foto besparen). Ik heb met hem te doen maar alles om te overleven. Guy vraagt of ik het wil insmeren voor hem en natuurlijk wil ik hem helpen. Maar ik durf het bijna niet aan te raken zo grauw en open ziet het eruit. Voorzichtig smeer ik zijn wond toch in.

Zijn buurman kan bijna niet meer liggen en heeft zijn hele rug verbrand. Ik heb de lieve man zijn rug ook maar even ingesmeerd. Deze lieverd van een buurman verzorgt thuis ook nog zijn vrouw en zegt dat hij het heel moeilijk vind omdat hij het nu bijna niet meer trekt. Hij moet ’s nachts uit bed om haar bijvoorbeeld te helpen omdraaien in bed. Niet 1 keer maar veel vaker. Hij krijgt soms overdag een klein beetje hulp. Ik besluit om de zusters hierover in te lichten, wellicht kunnen zij wat doen om zijn thuissituatie wat gemakkelijker te maken. Hopelijk gaat dat lukken na mijn bericht. Die arme man moet zelf sterk blijven om te kunnen vechten.

Want wat vergt deze rotziekte toch veel energie van je.

Wil je mijn blog van vorige week lezen over hoe wij het onze kleine ukjes vertelden? Klik hier.

Het einde van het schooljaar komt er weer aan, ook voor onze kindjes. Wil je leuke tips voor een leuke cadeautje voor de juf of meester? Lees dan dit blog.

Tijdens het ziekzijn van Guy aten wij regelmatig een lekker ijsje. Wil jij nu weten waar de lekkerste ijssalons van Nederland zijn? Klik hier.

Het 2e blogartikel van Michelle heeft de eerste dag al bijna 11.000 lezers gekregen. Heb jij een interessant artikel wat je wilt laten opvallen door een groot bereik? Informeer dan naar de mogelijkheden bij de eigenaar van KusTerug: De Ondernemende Vrouw. Je vindt de website hier. Wil je haar weekplog lezen dan vind je dat hier terug.

Ben je op zoek naar een geweldig cadeautje om de juf of meester te bedanken? Wij hebben een gave tas bedacht. Je kunt deze hier bestellen.